Parowanie okien – przyczyny
Do kondensacji pary wodnej na oknach oraz drzwiach przesuwnych dochodzi, gdy pojawia się duża różnica temperatur wewnątrz i na zewnątrz budynku. Ciepłe, wilgotne powietrze obecne w domu po zetknięciu z powierzchnią o niższej temperaturze, czyli w tym przypadku szybą okienną, skrapla się. Ale to niejedyna przyczyna. Zamglenie szyb następuje też w wyniku wzrostu wilgotności powietrza. Optymalna wilgotność względna powietrza w pomieszczeniach powinna wynosić ok. 40-50%. Jeśli poziom ten zostanie przekroczony, wilgoć w postaci kropel wody wytrąca się w najchłodniejszym miejscu, a więc na oknie. Wilgotność powietrza wzrasta podczas gotowania czy kąpieli, dlatego tak ważne jest regularne wietrzenie i zapewnienie prawidłowego działania wentylacji.
Parowanie okien – kiedy należy się martwić?
Skraplanie się pary wodnej po wewnętrznej lub zewnętrznej stronie okien PCV jest zjawiskiem zupełnie naturalnym, które nie powinno niepokoić. Zamglenie wewnętrznej strony szyb następuje w wyniku wspomnianych wyżej: różnicy temperatur i zbyt dużej wilgotności powietrza.
Natomiast parowanie szyb po zewnętrznej stronie spowodowane jest przeważnie wysoką termoizolacją okna. Przez szyby o niskim współczynniku przenikania ciepła, oznaczanym Ug (każdy producent drzwi i okien podaje, ile on wynosi dla danego produktu), z pomieszczeń ucieka znikoma ilość ciepłego powietrza. Z racji tego zewnętrzna strona szyby pozostaje zimna, gdy tymczasem wewnętrzna jest ogrzewana. Duża różnica temperatur między obiema stronami skutkuje skraplaniem się wilgoci i parowaniem szyby na zewnątrz (roszenie jeszcze bardziej potęguje wysoka wilgotność powietrza występująca na obszarach zalesionych i usytuowanych przy zbiornikach wodnych).
W przypadku okien o słabej szczelności, a taką przejawia stary typ stolarki, problem występuje znacznie rzadziej, ponieważ „uciekające” ciepło ogrzewa zewnętrzną powierzchnię oszklenia. Niestety przy nieszczelnych oknach bardzo wzrastają rachunki za ogrzewanie, więc warto rozważyć zastąpienie ich oknami plastikowymi o dużo lepszych parametrach izolacyjnych. Co ważne, do czynników inicjujących omawiane zjawisko zalicza się też zbyt dużą ilość roślinności, ruch powietrza i położenie okna (częściej i mocniej parują okna od północy).
Martwić należy się, jeśli para wodna widoczna jest między szybami, bo zwykle świadczy o rozszczelnieniu pakietu szybowego. Uszkodzone oszklenie wymaga jak najszybszej wymiany, bo znacząco obniża właściwości termoizolacyjne okna. Poza tym zacieków i plam pozostałych po odparowaniu wody nijak nie da się usunąć, zatem z czasem szyba straci przejrzystość i będzie wyglądała mało estetycznie.
Do czego może doprowadzić słaba wentylacja?
Przy słabej wentylacji poziom wilgotności powietrza ciągle utrzymuje się na wysokim poziomie, co niesie ze sobą negatywne konsekwencje. W niewietrzonych pomieszczeniach unosi się nieprzyjemny zapach, pleśń i grzyby mają także idealne warunki do rozwoju. Poza tym brak dopływu świeżego, czystego powietrza z zewnątrz sprawia, że w mieszkaniu wzrasta stężenie bakterii, wirusów oraz związków organicznych, a to sprzyja rozwojowi chorób układu oddechowego, powoduje migreny i rozkojarzenie.
Jak ustawić okna żeby nie parowały? Sposoby na pozbycie się problemu parujących okien
Tylko sprawnie działająca wentylacja jest w stanie rozwiązać problem. Dopływ świeżego powietrza możesz zapewnić na kilka sposobów.
1. Wietrzenie
Chłód wpadający do środka to nic przyjemnego, ale codzienne otwieranie okien to konieczność. W porze zimowej zaleca się wietrzenie krótkie, lecz intensywne. Należy zakręcić kaloryfery, by ciepło nie uciekało na zewnątrz i otworzyć okna na oścież. Po ok. 10 minutach trzeba zamknąć kwatery i włączyć ogrzewanie. Od razu czuć różnicę!
2. Mikrowentylacja
Mikrowentylacja to standard w nowoczesnej stolarce, zwłaszcza w przypadku okien plastikowych. Producent stosuje wspomniane rozwiązanie, by zapewnić wygodę użytkowania i umożliwić stworzenie w domu odpowiedniego mikroklimatu. Funkcja opiera się na zmniejszeniu docisku skrzydła do ramy okiennej, w efekcie czego następuje ciągła wymiana powietrza. Mikrouchył jest niewielki, toteż ilość powietrza przedostającego się z zewnątrz jest naprawdę mała, tym samym nieodczuwalna dla domowników i ich kieszeni. Mikrowentylacja odbywa się w trybie ciągłym, dlatego nie trzeba otwierać okien na oścież i wpuszczać do środka zimnych mas powietrza.
3. Nawiewniki
Nawiewniki stale doprowadzają świeże powietrze do wnętrza przy szczelnie zamkniętych oknach. Różnią się między sobą wydajnością działania i stopniem izolacji akustycznej. Instaluje się je bezpośrednio w oknach (często w górnej części ramy) albo w ścianie. Dzielą się na trzy rodzaje: nawiewniki higrosterowane, ciśnieniowe oraz sterowane ręcznie.
Nawiewniki higrosterowane wyposażone są w czujnik regulujący ich pracę. W zależności od zmiany poziomu wilgotności we wnętrzu budynku czujnik mniej lub bardziej rozwiera nawiewnik. Wszystko dzieje się automatycznie i nie wymaga ingerencji użytkownika.
Nawiewniki ciśnieniowe regulują przepływ powietrza na podstawie różnicy ciśnień wewnątrz i na zewnątrz budynku. Podczas wzrostu ciśnienia przepustnica zwiększa ilość dostarczanego powietrza. Nawiewnik wyposażony jest w blokadę ręczną, która umożliwia zabezpieczenie go przed zbyt mocnym otwarciem spowodowanym np. silnym podmuchem wiatru.
Nawiewniki sterowane ręcznie dostarczają powietrze w ilości określonej przez użytkownika. Regulacja stopnia ich rozwarcia uzależniona jest od aktualnych potrzeb, a nie podyktowana zmianą ciśnienia lub wilgotności powietrza.
Utrzymywanie odpowiedniej wilgotności powietrza jest ważne nie tylko ze względu na zdrowie, ale i stan stolarki okiennej. Skuteczna wentylacja pomaga zachować okna w doskonałej kondycji, przedłużyć ich trwałość. Poza tym przez zaparowane okna nic nie widać, do wnętrza dociera również mniej światła, wobec czego wyraźnie obniża się komfort ich użytkowania. Dzięki sprawnie działającej wentylacji można tego uniknąć!
